بررسی رابطه بین شاخص های سرمایه اجتماعی و فرهنگی با توسعه صنعت گردشگری (مطالعه موردی: شهرهای محمود آباد، نور، رویان)

صنعت گردشگری یکی از پدیده های مهم و به عنوان یکی از منابع مهم اقتصادی،عاملی موثر در توسعه فرهنگی،اجتماعی و اقتصادی جوامع انسانی محسوب میشود ،این صنعت به عنوان بزرگ ترین و متنوع صنعت در دنیا به حساب می آید. با عنایت به اینکه صنعت توریسم همواره توانسته عامل مهمی در جهت بهبود وضع اقتصادی جوامع و کشورها باشد به این تحقیق پرداخته شد. چارچوب مورد استفاده در این تحقیق نظریات کاسپار، گان و انسکیپ می باشد. متغیرهای مستقل این تحقیق سرمایه فرهنگی، سرمایه اجتماعی و متغیر وابسته توسعه صنعت گردشگریمی باشد. هدف این تحقیق بررسی رابطه بین متغیرهای مستقل و وابسته است. جمعیت نمونه شامل 385 نفرمسافرانی است که نوروز 1398 به شهرستانهای محمودآباد، نور و شهر رویان مسافرت نمودند.ابزار گردآوری اطلاعات در تحقیق حاضر مبتنی برپرسشنامه و بکارگیری طیف لیکرت می باشد. روش و ابزار تجزیه و تحلیل داده ها مبتنی بر روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار لیزرل می باشد. طبق یافته های آماری ،شاخص برازش مدلRMSEA 072/0 میباشد یعنی مدل مورد نظر در این تحقیق با مدل تجربی و واقعی همخوانی دارد. همچنین شاخص های توان آزمون بیشتر از 9/0 میباشد که نشان دهنده اینست که مدل تحقیق در وضعیت مطلوبی قرار دارد.و نیز سه فرضیه مطرح شده در این تحقیق مورد آزمون واقع و تأیید گردید.